شش سبک پرورشی و تربیتی که باید به هنگام بزرگ کردن کودکان اوتیسمی از آن اجتناب شود

بزرگ کردن کودکی که با اوتیسم دست و پنجه نرم می کند می تواند کار بسیار چالش برانگیزی باشد. در برخی از موارد اینکار باعث خسته شدن والدین هم می شود. کودکانی که 

اختلال اوتیسم دارند نمی توانند به درستی با دیگران ارتباط برقرار کنند، بازی کنند یا همانند هم سن و سالانشان به درستی رفتار نمایند. همین رفتارها می تواند باعث سردرگمی والدین شود، آن ها را خسته کند یا ناراحت سازد. در همین زمان، کودکی که با اوتیسم دست و پنجه نرم می کند می تواند توانایی ها و نقاط قوتی داشته باشد که تنها به کمک والدین و تعامل درست او با کودک بروز می کند و شکوفا می شود.

این موضوع بدین معنی است وقتی 

کودک مبتلا به اوتیسم دارید همیشه نباید کاری که فکر می کنید درست است را انجام دهید. ممکن است در این شرایط نیاز داشته باشید سبک تربیتی یا اولویت های طبیعی تان را اصلاح کنید تا بتوانید خودتان را با نیازهایی که او دارد تطبیق دهید. به عبارت دیگر در این شرایط مجبور خواهید بود به دقت از برخی از سبک های پرورشی اجتناب کنید تا ارتباطی که با کودک مبتلا به اوتیسم دارید را نابود نسازید.